Donald Tusk nie daje narodowi wytchnienia. Wprowadza go w nieustanny podziw: tu OTWIERA (Orliki), tam ZAMYKA (stadiony). Wyborcy nie posiadają się ze szczęścia. Niektórzy przebąkują nawet o potrzebie stawiania niezwykłemu premierowi pomników za życia.

Pewnie pomysł ten nabierze realnych kształtów tej wiosny. Oto po 4 latach rozpasania, rząd jął szukać oszczędności budżetowych. „Znacznie ograniczone środki finansowe”, jak piszą w odmownych decyzjach urzędnicy, uniemożliwiają dofinansowanie rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Ten epokowy wyczyn przyjaznego ludziom rządu (nie ma tu oczywiście wkładu p. Tuska, bo jest on wyłącznie od firmowania sukcesów Platformy) może byłby doceniony przez elektorat, gdyby zajęła się nim jakakolwiek telewizja. Ale gdzie tam! Im bliżej wyborów tym więcej będzie w tv obrazków sławiących dobrotliwość i spolegliwość na społeczne potrzeby pana Tuska. A to będzie on przyjazny dla przedszkolaków, a to pogłaszcze kalekę lub innym razem – przytuli porzuconą w ciąży. Towarzyszyć mu będzie jego nowo pozyskany partyjny towarzysz – Arłukowicz, człowiek bezinteresowny jak dr Judym. Nigdy by nie miał możliwości wykazać się swym społecznym zapałem gdyby nie zawołano go do Platformy. Będzie mu trudno. Bo w państwie rządzonym przez PO telewizja nie pokazuje czegoś takiego, czym ma się zajmować nowy Judym polskiej polityki. A czego nie ma w tv, nie istnieje to w społecznej świadomości.

Tak to wdzięczność elektoratu nie będzie miała granic. Oszczędzać trzeba, bo aż przez 2 dni (jak nigdy dotąd po wojnie) będziemy manifestować przy urnach swe poparcie dla rządu i partii. A to kosztuje. Skąd brać? Między innymi z pozbawienia rehabilitacji niepełnosprawnych. Bo bądźmy szczerzy:cóż z takiego za pożytek przy urnach. Nawet nie wiadomo, czy na głosowanie dotrze. A jeśli nawet to nie ma pewności, czy się nie pomyli i nie poprze opozycji.

A więc brawo panie premierze! Niech pan zaciska pasa. A że akurat na brzuchach niepełnosprawnych? Cóż, pan już ogłosił, że jest „tanim” premierem.

Wiktor Sobczak