Niech żałoba trwa kilka miesięcy, rok. Ale w końcu musi ją zastąpić normalne życie. To nie przekreśla tego, co się wydarzyło. Nie umniejsza nieszczęścia

Paweł Smoleński: Z przeprowadzonych w marcu badań CBOS wynika, że 85 proc. Polaków uważa ciągłe rozprawianie o katastrofie smoleńskiej za wygodny temat zastępczy w debacie publicznej. 87 proc. sądzi, że to narzędzie walki politycznej. 78 proc. jest rozpamiętywaniem Smoleńska zirytowanych i znużonych. Czy to księdza biskupa dziwi?

Bp Tadeusz Pieronek: Ani trochę nie jestem tym zdziwiony, bo sam zaliczam się do tych, którzy odczuwają przesyt ciągłym wałkowaniem katastrofy smoleńskiej. Niestety, niektórzy mówiliby tylko o tym, codziennie i w każdych okolicznościach.

Rok temu doszło do wielkiej tragedii, to jasne. Ale to był tylko straszny, niepotrzebny wypadek. Tylko tyle i aż tyle. Tłumaczenie katastrofy jakimś spiskiem, tajemnym knuciem, które miałoby osłabić Polskę, opowiadanie o zamachu także wtedy, gdy prokuratura wykluczyła tę hipotezę, jest bez sensu, nie ma pokrycia w znanych nam faktach, niepotrzebnie dzieli i rozpala złe emocje.

Jeśli wiara w spiski i zmowę wynika tylko i wyłącznie z bólu, mogę starać się to zrozumieć. Ale jeśli, co prawdopodobne, stoi za tym konkretny zamysł polityczny, premedytacja, to jest to absolutnie nie do przyjęcia.

Ból po stracie, nawet wielkiej, może się uzewnętrzniać. Ale rytm codziennego życia żąda granic bólu. Niech żałoba trwa kilka miesięcy, rok. Ale w końcu musi ją zastąpić normalne życie. To nie przekreśla bezsensu i zła tego, co się wydarzyło. Nie umniejsza nieszczęścia.

Nad bólem winien panować rozsądek. Ból nie powinien manifestować się w oskarżaniu przeciwników, szukaniu spisków.

Badania CBOS sugerują właśnie, że za ostentacyjnym, publicznym manifestowaniem bólu stoi - zdaniem Polaków - bardzo konkretny zamysł.

- Obserwuję ludzi dotkniętych osobiście skutkami tej katastrofy. Niektórzy potrafią zachować spokój wewnętrzny, żyć z tym ciężkim bagażem w uznaniu faktów, które są nieodwracalne. Inni epatują bólem, pokazują go przy każdej okazji. Jeszcze inni przyklaskują żałobnikom, zdają się cierpieć bardziej niż oni.

Nie pomogą żadne zaklęcia ani nieprawdopodobne hipotezy, nie zmienią rzeczywistości żadne gesty, przemowy, marsze, procesje. Ludzka śmierć, także w tragicznej katastrofie, jest faktem. Śmierć dotyka każdego. Nie znam nikogo, kto nie poniósłby straty w wyniku śmierci kogoś bliskiego. Ale strata nie może zatrzymać życia.



Prawie rok temu Polacy tłumnie żegnali ofiary katastrofy. W konduktach żałobnych uczestniczyli również krytycy prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Dziś ci sami ludzie deklarują, że ciągłe mówienie o Smoleńsku im się przejadło.

- Ówczesne reakcje, często spontaniczne, miały głęboki sens. Ale minął już rok.

Jakie znaczenie ma tu sposób prezentowania tragedii przez Jarosława Kaczyńskiego i jego zwolenników?

- Odkąd żałoba jest organizowana, staje się mniej autentyczna. Zwłaszcza gdy odbywa się pod hasłami: my, żałobnicy, mamy rację bezwzględną i niepodzielną, wiemy, jak wytłumaczyć katastrofę i kogo obarczyć odpowiedzialnością, a inni racji nie mają.

To wszystko jest grubym ściegiem szyte. Wystarczy popatrzeć, jak zachowują się ludzie będący pod wrażeniem tego szczególnego sposobu opowiadania o katastrofie smoleńskiej. Tu nie ma miejsca na dyskusję; nie można dotrzeć do tych, którzy nie rozmawiają, a nie rozmawiają, bo wiedzą.

Przypomina mi się gramofon ze zdartą płytą: piosenka nie może się skończyć, bo igła wskoczyła w jeden rowek i na okrągło wybrzmiewa ten sam refren.

Nikt przy zdrowych zmysłach nie powie, że generał Sikorski poległ pod Gibraltarem, choć wokół trwała wojna. Sikorski zginął w katastrofie lotniczej; tak informuje każdy podręcznik historii. Podobnie sprawy się mają w przypadku 96 ofiar katastrofy smoleńskiej. A jednak język używany przez permanentnych żałobników nadaje się tylko do opisu pola walki. Dominuje on w wypowiedziach Jarosława Kaczyńskiego, liderów PiS-u i ich zwolenników.

- No cóż, zdarta płyta gra i gra.

Jeśli popatrzymy na inne katastrofy lotnicze, równie tragiczne, okaże się, że rok to niekiedy zbyt krótko, by wyjaśnić wszystkie okoliczności. Wiemy na dodatek, że zostały uruchomione konieczne procedury, trwają niezbędne prace. W naszej dzisiejszej wiedzy mogą być luki. Przy wyjaśnianiu wszystkich okoliczności tragedii można popełnić błędy. Co nie zmienia faktu, że pasażerowie samolotu prezydenckiego zginęli w strasznym wypadku. Ale nie polegli.

Jeszcze kilka miesięcy temu można było odnieść wrażenie, że wielu hierarchów Kościoła i zwykłych kapłanów dało się uwieść martyrologiczną wersją katastrofy.

- Mogło im się wydawać, że Polacy spontanicznie gromadzą się wokół krzyża. Ten nastrój minął.


Kard. Kazimierz Nycz powiedział ostatnio: "Czas wreszcie tę żałobę zamknąć. Trzeba iść naprzód i zacząć budować jedność". Kard. Stanisław Dziwisz uzupełnił: "10 kwietnia doszło do ogromnej tragedii. Ale przechodziliśmy już w naszej historii wiele innych, może większych nieszczęść. To był wypadek, który nie może wytrącić nas z życia". Hierarchowie chcą skończyć ze specyficznym celebrowaniem tej katastrofy.

- Biskupi odwołują się do chrześcijańskiego obyczaju, ale też do wytrzymałości człowieka. Przyjęło się, że żałoba trwa rok. Dłuższej nie sposób zbiorowo udźwignąć, nie można jej na okrągło manifestować. Czym innym jest pamięć o ofiarach, a czym innym organizowanie manifestacji. Ta manifestowana żałoba jest sposobem na uprawianie polityki przez jedną opcję, jedną partię, jedną konkretną grupę ludzi. Trzeba się od tego zdystansować szybko i zdecydowanie.

Gdy byłem młody, żałoby się rygorystycznie przestrzegało, jej formy były czasem surowe, nakazywały czarny ubiór, powstrzymanie się od zabaw. Dziś te rygory zelżały. Pamięć zmarłych, również tych, którzy giną tragicznie, chrześcijanie czczą modlitwą, zapaleniem światła na cmentarzu. To wszystko jest jak najbardziej na miejscu.

Tym razem pod hasłem żałoby żąda się od Polaków dokonywania konkretnych wyborów w życiu publicznym. Narzucanie obowiązku niesienia jakichś obywatelskich ciężarów, wyznawania konkretnych poglądów nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem.

Kardynał Dziwisz powiedział, że ofiary katastrofy nie są męczennikami, jak próbuje się je przedstawiać.

- Przecież to oczywiste, że nie są. Już w czasie pogrzebu ofiar kardynał Nycz przypominał, że męczennikiem można być tylko świadomie, z wyboru. Nadawanie ofiarom katastrofy statusu męczenników nie wywyższa ich. Jeśli ktoś sobie wymyślił, że przypadkowa śmierć jest męczeństwem, nie wie, co mówi.



Ludzie, którzy nie wierzą w spisek smoleński, otrzymali etykietę zdrajców. Nie obawia się ksiądz, że taka inwektywa padnie pod adresem Kościoła?

- Jeśli ktoś się boi inwektyw, niech nie zabiera głosu. Ja się nie boję, zwłaszcza że ich wielekroć doświadczyłem.

Stosunek do katastrofy smoleńskiej jest jednym z wyznaczników, dziś bodaj najbardziej krzyczącym, głębokiego podziału politycznego w Polsce. Przyjmując optykę wierzących w spiski, Polacy dzielą się na żałobników - patriotów i promoskiewskich zdrajców. Biskupi, którzy mówią, że czas zakończyć żałobę i że katastrofa jest katastrofą, stają po stronie narodowego zaprzaństwa.

- Czy naprawdę w Polsce nie ma innych spraw do dyskusji?

Zdrajcom przypisywane jest, że co najmniej pośrednio przyczynili się do tragedii. Można nie podawać im ręki.

- To niezrozumiałe, by nie powiedzieć więcej.

Zdrajcom się nie wybacza.

- Jak w tym przypadku w ogóle można mówić o wybaczaniu? Katastrofa smoleńska to splot tragicznych, nieszczęśliwych okoliczności. I tyle. Trzeba - i to się akurat dzieje - wyciągnąć wnioski, żeby latanie stało się bardziej bezpieczne. Najgorsza rzecz to awantury.

Jak ksiądz biskup opisałby postawę "patriotów - permanentnych żałobników"?

- Nie jestem psychiatrą ani psychologiem. Ale obawiam się, że choroba nie ma tutaj nic do rzeczy. Widzę ludzi, którzy kochają władzę i uważają, że tylko oni powinni ją sprawować. Tymczasem ta perspektywa się oddala, tracą grunt pod nogami. Zatem, z ich punktu widzenia, wszelkie chwyty są dozwolone.

Rozmawiał Paweł Smoleński

*bp Tadeusz Pieronek - ur. 1934, w latach 1993-98 sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, 1998-2004 - rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Przewodniczył pomocniczemu trybunałowi ds. beatyfikacji Jana Pawła II



Więcej... http://wyborcza.pl/1,75248,9402202,Zaloba_jak_zdarta_plyta.html?as=2&startsz=x#ixzz1J9ZPL5LN


Przemek

--

"Natrętna retoryka męczeństwa, ofiary, spisku i smoleńskiego kłamstwa złączyła się z moralnym szantażem - wymuszaniem kultu prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Jedność pierwszych dni zamieniono w spektakl wykluczania z polskości, a z krzyża uczyniono symbol podziału społeczeństwa i Kościoła."

Paweł Smoleński: Z przeprowadzonych w marcu badań CBOS wynika, że 85 proc. Polaków uważa ciągłe rozprawianie o katastrofie smoleńskiej za wygodny temat zastępczy w debacie publicznej.

To nie zagaduj wybiorczy pasciarzu, tutaj masz temat do debaty :

http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,9370398,Autostrady_i_manowce_Tuska.html

Autostrady i manowce Tuska


Czy na stworzenie elementarnej sieci autostrad i dróg ekspresowych kierowcy muszą czekać jeszcze 20 lat - jak proponuje premier Donald Tusk, zapowiadając wyzwolenie "trzeciej fali nowoczesności" w Polakach?

"Budowa i modernizacja dróg stały się absolutnym priorytetem mojego rządu" - napisał premier w niedawnym artykule w "Gazecie" podsumowującym dotychczasową działalność rządu PO-PSL. I wyliczył te osiągnięcia: "Właśnie trwa budowa i modernizacja ponad 1400 km autostrad, dróg ekspresowych i obwodnic. Już oddaliśmy do użytku 195 km autostrad, 400 km dróg ekspresowych i 134 km obwodnic. 480 km dróg krajowych jest już po gruntownej przebudowie. Żaden rząd w III RP nie rozpoczął tak dużych inwestycji w infrastrukturę".

Prawda jest jednak taka, że to poprzednikom rząd PO-PSL zawdzięcza część osiągnięć, którymi teraz może się chwalić. To dotyczy np. lwiej części autostrad oddanych do użytku za kadencji obecnego rządu. Wśród wymienionych przez Tuska 195 km autostrad oddanych kierowcom za rządów PO-PSL jest np. 90 km autostrady A1 z Gdańska do Grudziądza, którą zaczęto budować za rządów SLD, a także odcinki autostrady A4 ze Zgorzelca do Krzyżowej i z Krakowa do Szarowa (w sumie ponad 70 km), które zaczęto budować za rządów PiS.

Obecny rząd nie mógłby też rozpocząć owych dużych inwestycji, o których pisze Tusk, gdyby poprzednie ekipy nie wynegocjowały rekordowo dużych dotacji z UE na inwestycje drogowe i nie przygotowały wielu kontraktów na nowe drogi, a co najmniej tych, które podpisywano w pierwszych miesiącach rządów PO-PSL.

Bez dwóch zdań - wiele się poprawia na naszych drogach. Ale o sukcesie trudno mówić po niespodziewanym obcięciu drogowych planów w ostatnich miesiącach. Po swoich poprzednikach rząd PO-PSL odziedziczył ambitny program, który przewidywał, że do końca 2012 r. powstanie w Polsce 1070 km nowych autostrad i sieć takich dług wyniesie w sumie ponad 1600 km. Do końca 2012 r. miało też przybyć 2000 km nowych dróg ekspresowych i ich sieć miała się wydłużyć do 2400 km.

Przez trzy lata rząd Donalda Tuska nie zmieniał programu drogowego PiS. Jeszcze na początku 2010 r. odpowiedzialny za drogi wiceminister infrastruktury Radosław Stępień sygnalizował pewne korekty tego programu i zapowiadał, że do końca 2015 r. powstanie w Polsce sieć 1800 km autostrad oraz 2000 km dróg ekspresowych. Ale w tym roku rząd przyjął nowy program do 2015 r., który przewiduje stworzenie w tym czasie sieci ok. 1500 km autostrad i 1500 km dróg ekspresowych. Co gorsza - nagle anulowano kilkadziesiąt przetargów na nowe drogi, które nieraz trwały już od roku i wkrótce miały się zakończyć kontraktami.

Co się stało? To skutek obniżenia przez ministra finansów limitu wydatki na drogi - tłumaczyło Ministerstwo Infrastruktury.

Obejmując rządy jesienią 2007 r., premier Tusk w exposé sejmowym powiedział: - Oceniamy, że główną przyczyną wolnego tempa budowy dróg i autostrad w Polsce przez ostatnich kilkanaście lat były bariery prawne i proceduralne.

Ale ostatnie cięcia w rządowym programie drogowym jasno pokazują, że głównym problemem budowy dróg jest brak pieniędzy. Od początku swojej kadencji rządy PO-PSL wydał na drogi niemal połowę mniej niż wydatki zakładane w programie PiS. A problemy pogłębiły się, bo część pieniędzy zbieranych z opłaty paliwowej na budowę dróg, rząd przeznaczył na zakupy taboru kolejowego - choć urzędnicy Ministerstwa Infrastruktury uprzedzali, że to wydrąży dziurę w funduszach na inwestycje w drogi.

A jak premier Tusk widzi przyszłość naszych dróg? " Z pełną determinacją dążymy do tego, by sieć autostrad i dróg ekspresowych, których docelowo - pod koniec lat 20. - mamy mieć łącznie ponad 7 tys. km, połączyła polskie metropolie i regiony" - napisał premier w artykule w "Gazecie". Jeśli jednak dopiero za 20 lat powstanie w Polsce taka sieć dobrych dróg, to trudno to pogodzić z proponowaną w tym samym artykule przez premiera "trzecią falą nowoczesności" i podejmowaniem ambitnych działań, które "pozwolą zbudować zupełnie nowe przewagi konkurencyjne Polaków i polskiej gospodarki". Bo Komisja Europejska prognozuje, że właśnie w Polsce i w kilku jeszcze państwach UE w Europie Środkowej przez najbliższe 20 lat najszybciej będą rosły koszty transportu - nie tylko ze względu na wzrost cen paliw, ale także z powodu zatorów drogowych. Innymi słowy - opóźnienia w budowie dróg będą zmniejszać konkurencyjność polskiej gospodarki i obniżać jakość życia Polaków. I sam premier Tusk trzy i pół roku temu w exposé słusznie mówił: - Obecny stan infrastruktury drogowej w Polsce to nie tylko bariera rozwoju, to także realne zagrożenie spójności terytorialnej naszego kraju. Dobre drogi z Poznania, Gdańska, Wrocławia, Białegostoku, Lublina do Warszawy to jest dzisiaj prawdziwy wymiar nowoczesnego patriotyzmu.

Niestety, po ostatnich cięciach inwestycji drogowych przez rząd wiadomo już, że wbrew wcześniejszym zapowiedziom do 2013 r. dobre drogi na pewno nie połączą Gdańska, Białegostoku i Lublina z Warszawą. A o nowych terminach budowy tych połączeń rząd milczy.

On Sun, 10 Apr 2011 22:18:38 +0200, Przemysław W <BroĂąmy RP przed  <pisem@...pl> wrote:

Więcej...  http://wyborcza.pl/1,75248,9402202,Zaloba_jak_zdarta_plyta.html?as=2&startsz=x#ixzz1J9ZPL5LN


Przemek

Te Kawecki, ty sie juz dlawisz i ksztusisz sperma Adama Michnika,
nie wstyd tak publicznie sie upokarzac, stary dziadygo?

Jaksa