On Wed, 25 Nov 2009, Rafał K. wrote:

Czy jeżeli kupiłem przykładowo telefon komórkowy i sprzedawca wystawił
fakturę na moją firmę, ale zdecydowałem następnie, że będę tego
telefonu używał zarówno do uzyskiwania przychodów z mojej
działalności, ale również do celów prywatnych

  Nie bić poproszę, ale czy ta DG to jest "cel państwowy", czy może
"cel komunalny", a może jednak również "cel prywatny"?
  ;)
  Oczywiście, że DG jest *prywatnym* celem prowadzącego DG OF.

  Myślę tak sobie, że chciałeś spytać o cel zazwyczaj określany
jako "osobisty".

Nie wiem tylko, czy
przeszkodą nie będzie to, że faktura na ten telefon została wypisana
na moją firmę, a nie na mnie jako osobę?

  Hm... sugerujesz, że firma DG OF nie zawiera imienia i nazwiska,
czy że wprowadziłeś sprzedawcę w błąd, albo piszesz o DG w formie
spółki z własną osobowością prawną? ;)

  Zakładając, że pytasz nie o to co napisałeś :), IMO pytanie sprowadza
się do odpowiedzi na inne pytanie: czy handlujesz telefonami.
  W przypadku zakupu towarów handlowych istnieje (w rozp. o KPiR)
bezwzględny obowiązek ujmowania zakupu do KPiR.
  Wydaje się, że w takim przypadku nabycie dla celów osobistych
bezpieczniej "przepuścić" przez dokumentację DG, czyli ująć
w zakupach towarów handlowych oraz odliczyć VAT, a następnie
wystawić f-rę wewnętrzną która skoryguje koszt (właśnie tak:
to *nie* będzie przychód!) oraz doliczy VAT należny (czyli
w VAT inaczej niż w dochodowym - tak właśnie należy zrobić
przy "wyciąganiu z firmy" czegoś do celów osobistych).

  Przy braku cech "towarowości" zakupu, nie widać powodów aby
było *trzeba* ujmować taki zakup w dokumentacji.
  Odsyłam do "pytań Maddy" w archiwach - niby gdzie miałby być
*obowiązek* uznania czegoś za KUP?

IMVHO, również jeśli mamy zakup towarów handlowych, z których
część ma z góry inne przeznaczenie, powinno wystarczyć
zadekretowanie na fakturze tego przeznaczenia (12 szt towar
hadlowy, 2 szt do użytku wewnętrznego/wyposażenie, 1 szt
do celów osobistych).
  Skoro na dokumencie zakupu będzie jasny zapis, że to *nie*
jest TH, IMHO nikt nie powinien się czepiać.

  Osobna sprawa, to (co piszesz) używanie częściowo do celów
DG a częściowo nieDG.
  Jest zapis art.23.1.49, który z jednej strony jest bardzo
rygorystyczny, z drugiej... da się przeczytać na dwa sposoby,
ze względu na nie dość "oczywiste" znaczenie słowa "lecz".
  Przypomnę:
http://www.przepisy.gofin.pl/5,36,28354,4.html
+++
49) wydatków poniesionych na zakup zużywajšcych się stopniowo
  rzeczowych składników majštku przedsiębiorstwa, niezaliczanych
  zgodnie z odrębnymi przepisami do œrodków trwałych - w przypadku
  stwierdzenia, że składniki te nie sš wykorzystywane dla celów
  prowadzonej działalnoœci gospodarczej, lecz służš celom
  osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo
  bez uzasadnienia znajdujš się poza siedzibš przedsiębiorstwa,
-- -
  Pytaniem jest: czy tekst po słowie "lecz" stanowi *samoistne*
kryterium wywalenia z kosztów, czy jedynie kryterium pomocnicze,
a warunkiem koniecznym jest zaistnienie kryterium sprzed
słowa "lecz"?
  W tej drugiej wersji (wydaje się, że do obronienia) fakt
wykorzystywania *również* do celów osobistych, przy
wykazaniu używania *również* do celów DG, nie powinien być
podstawą do "wywalenia z kosztów".
  Przypomnę że ogólna zasada "dzielenia kosztów" nie zawiera
zapisu na okoliczność wydatków częściowo wykorzystywanych
na cele nie podlegające opodatkowaniu (zawiera dla
przypadków różnych celów opodatkowanych oraz zwolnionych
z opodatkowania).

  No i ST (w przypadku ujęcia w EST) ów zapis nie dotyczy.

pzdr, Gotfryd