28 lutego 1944 roku dwa bataliony 4. pułku SS-Freiwilligen-Division
"Galizien" złożone z ukraińskich ochotników służących pod niemiecką komendą
dokonały masakry ludności polskiej we wsi Huta Pieniacka położonej w
powiecie brodzkim na Tarnopolszczyźnie.

Była to zemsta za ostrzelanie kilka dni wcześniej przez samoobronę wsi
esesowskiego patrolu wziętego za bojówkę UPA i zabicie dwóch żołnierzy -
Ołeksy Bobaka i Romana Andrijczuka. (...)

O zagładzie Huty Pieniackiej przejmująco opowiadał w programie "Warto
rozmawiać" Sulimir Żuk, świadek i autor książki "Huta Pieniacka i Hucisko
Brodzkie. Skrawek piekła na Podolu".

Podaje się liczbę ofiar masakry od 800 do 1200 osób. Sama Huta w 1939 roku
liczyła około 800 mieszkańców. Dodatkowo we wsi, która była silną placówką
samoobrony, znalazło schronienie kilkuset uchodźców z Wołynia.

Wraz z nimi zginęło także około 20 ukrywanych Żydów, w tym żona dowódcy
samoobrony Huty, która przed śmiercią zastrzeliła jednego w esesowskich
oficerów.

Według ustaleń polskiego IPN, do masakry przyłączył się kureń UPA oraz
paramilitarne bojówki złożone z ukraińskich cywilów. Wracających z akcji
esesmanów w sąsiedniej wsi Pieniaki przywitała brama triumfalna wystawiona
przez ludność ukraińską.

O ile się nie mylę, masakra w Hucie Pieniackiej była najtragiczniejszą akcją
eksterminacyjną okupanta niemieckiego dokonaną na wsi polskiej. Pod względem
liczby ofiar i okrucieństwa oprawców przerasta nagłośnione na świecie
czeskie Lidice i francuskie Oradour.

Więcej
http://solidarni.org/publicystyka/historia/huta_pieniacka_-_najwieksza_zbrodnia_

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.