USTAWA
z dnia 6 czerwca 1997 r.
Kodeks karny

ROZDZIAŁ XXVII
Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej

Art. 212. § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną
lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie
postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub
rodzaju działalności,

podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków
masowego komunikowania,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.

Ze strony
http://www.eporady24.pl/pomowienie_a_zniewazenie_w_polskim_prawie_karnym,artykuly,6,63,350.html

Zgodnie z definicją słownikową "pomawiać" to bezpodstawnie zarzucić,
niesłusznie przypisać coś komuś, posądzić, oskarżyć kogoś o coś (Uniwersalny
słownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 3, s. 338).

Pomawianie, w kontekście przepisu art. 212 K.k., aby uznać je za czyn
karalny, musi przy tym przybrać postać przekazania odpowiednich wiadomości
komuś innemu oraz przypisywać pomawianemu takie postępowanie (np.
sprzedajność, utrzymywanie kontaktów ze światem przestępczym) lub
właściwości (np. alkoholizm, zboczenie seksualne), które mogą poniżyć go w
opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego
stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.

Stosownie do przepisu art. 216 K.k.: "kto znieważa inną osobę w jej
obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze,
aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia
wolności". Przytoczony przepis reguluje drugi z omawianych tu czynów
karalnych, godzących w cześć człowieka - zniewagę.

Również tutaj, podobnie jak w przypadku pomówienia, wyższa sankcja (grzywna,
kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku) spotka
sprawcę, który przestępstwo tego rodzaju popełnił za pomocą środków masowego
komunikowania (art. 216 § 2 K.k.) oraz możliwe jest orzeczenie nawiązki.

Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem, ciężka obraza. Najczęściej
zewnętrzną jej postacią będzie słowo (użycie słów wulgarnych, epitetów),
gest, pismo (np. list o obraźliwej treści), rysunek (np. karykatura), a
nawet, jak się wydaje, zachowanie (np. odwrócenie się plecami). To, czy dane
słowo, gest bądź zachowanie uznane zostanie za zniewagę, zależy od
zdeterminowanych kulturowo w danym środowisku i powszechnie przyjętych ocen,
niezależnie od odczuć samego pokrzywdzonego.

--
W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie,
W krzyżu miłości nauka.
Kto Ciebie, Boże, raz pojąć może,
Ten nic nie pragnie, ni szuka.

Oszczercy i bluźniercy, opamiętajcie się!