Donatyzm, to herezja północnoafrykańska powstała w IV wieku, donatyści
spowodowali pierwszą schizmę w Kościele. Nazwa pochodzi od założyciela,
biskupa Donata z Kartaginy.

Postulowali usunięcie ze wspólnoty Kościoła wszystkich podejrzanych o zdradę
lub niegodność. Radykalny odłam donatystów (tzw. circumceliones) prowadził
walkę zbrojną z katolikami.

Podczas wyboru Cecyliana na biskupa Kartaginy jednym z wyświęcających był
Feliks z Aptungi, oskarżany o wydanie pism świętych Rzymianom, w związku z
czym zwolennicy teorii o braku ważności sakramentów udzielonych przez
odstępców uznali ten wybór za nieważny.

Wybrali oni ze swojego grona Donata z Casae Nigrae, zapoczątkowując w ten
sposób schizmę w Kościele północnoafrykańskim, który podzielił się na
zwolenników Cecyliana (z poparciem Rzymu) i Donata.

Donatyści potępieni zostali na synodach w Rzymie (313), Arles (314) i
Mediolanie (316).

Donatyści przede wszystkim odrzucali możliwość powrotu do Kościoła osób,
które zdradziły wiarę. Odstępcy byli wykluczani na zawsze, bez możliwości
udzielenia powtórnego chrztu. Sakramenty, które zostały wcześniej im
udzielone, w tym chrzest i kapłaństwo, były nieważne.

Zdaniem donatystów nieważne były również wszystkie sakramenty udzielone
przez osoby niegodne - ważność sakramentu miała według nich zależeć nie od
łaski Bożej, jak to twierdził Kościół Katolicki (w którego doktrynie jedynym
dawcą łaski podczas chrztu jest Bóg), lecz od świętości udzielającego go
kapłana.

Występując przeciwko tezom donatystów, św. Augustyn głosił, że Kościół jest
wspólnotą składającą się również z grzeszników oraz że łaska sakramentów nie
zależy od moralności (dyspozycji) tego, kto nimi administruje.  Sakramenty
działają mocą Chrystusa, a nie mocą księdza.

Więcej: http://www.inquisitio.info/donatyzm.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.