Państwo nie może nie uznawać w swym życiu Stwórcy, z którego woli i prawa
się wywodzi, a który jest panem zarówno jednostki jak i społeczności, czyli
Państwo nie może być ateistyczne, nie może się rządzić, jak gdyby Boga nie
było, lecz powinno Boga czcić i religię szanować.

Tym podstawowym założeniem różni się zasadniczo nauka Kościoła od
zeświecczonej idei o Państwie.

W pojęciu liberalnym, wolnomyślnym, laickim, Państwo nie uznaje Boga, nie
liczy się z Nim pod żadnym względem, nie przyjmuje Jego praw etycznych, nie
zważa na Jego religię, czyli jest zasadniczo bezwyznaniowe.

Zwykle zaś posuwa się dalej i staje się bezbożne; ponieważ Boga wprost
wyklucza, wykreśla z konstytucji, ruguje ze szkoły, wyrzuca z ustawodawstwa,
a nawet kult Jego i wiarę prześladuje i samą myśl o Bogu, jak w bolszewii,
krwawą przemocą w narodach tępi.

W miejsce Boga stawia człowieka, rozum ludzki, ludzką wolę i swawolę, siłę
materialną i terror. -

Skutki tej laicyzacji Państwa są takie, że chwieją się ustroje społeczeństw,
bo zabrakło im trwałych podstaw. Polityka, sprowadziwszy społeczeństwo z
drogi bożej wtrąciła je w nieład bez wyjścia.

Wydaje się, jakoby szybkim krokiem zbliżała się jakaś wielka a tragiczna w
dziejach godzina, która w pamięci przyszłych pokoleń pozostanie
odstraszającym dowodem, że kto pod budową ludzkości słupy autorytetu bożego
wywraca, ten świat w zwalisko społeczeństw zamienia.

Wojnę przeciwko Bogu narody przegrać muszą, a nieraz przegrywają ją wśród
straszliwych wstrząsów i kataklizmów dziejowych.

Więcej http://www.piotrskarga.pl/ps,3384,31,0,1,B,biblioteka.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.