# Nie zagłosuje na prezydenta Kaczyńskiego z bardzo prostego powodu, ponieważ to jest polityk nieskuteczny, polityk, który pokazał, że nie potrafi poprowadzić skutecznie własnego projektu. Ale to jeszcze pół biedy, że nie potrafi. Bardziej niebezpieczne jest to, że im bardziej mu nie wychodzi, tym bardziej pogrąża się w niebezpiecznym frontalnym ataku na wszystko co się rusza i nawet na tych co byli mu życzliwi. Choćby Rafał Ziemkiewicz przekonał się jak łatwo zostać członkiem układu, kiedy się zakwestionuje umiejętności Kaczyńskiego, mimo że zagwarantuje zgodność poglądów. Największą wadą Jarosława Kaczyńskiego jest brak skuteczności politycznej, która przeradza się w działania nieodpowiedzialne, tak nie odpowiedzialne jak igraszki z Andrzejem Lepperem, czy sponiewieranie Ludwika Dorna. Jarosław Kaczyński nie tylko osłabił własną koncepcję polityczną, ale zabetonował pozycje tych, których określiłbym jako nietykalną patologię. Tempo w jakim zrażał do siebie kolejne grupy społeczne i kolejnych swoich niegdysiejszych zwolenników było jednocześnie imponujące i zabójcze. Nie wiem po co było gnoić takich ludzi jak Radosław Sikorski, słuchając takich ludzi jak Antoni Macierewicz? Nie wiem po co było pyskatego, ale pracowitego Dorna wymieniać na takiego koniunkturalistę i cwaniaka jak Kaczmarek? Nie wiem po co było poniewierać Mężydło dla kogoś takiego jak Sobecka i nie mam pojęcia, dlaczego rozsądnego i przyzwoitego Buresewicza, Kaczyński potraktował "kapiszonem" i wymienił na obciachowego Bendera? Meller, który był naprawdę kompetentnym ministrem został wymieniony na tragiczną Fotygę. Ale największą polityczną głupotą była wymiana Marcinkiewicza, który był doskonałą zasłoną dymną dla ostrych działań, które można było przeprowadzić od zaplecza. To był niewybaczalny błąd polityczny.


Kiedy się definiuje tak precyzyjnie, tak olbrzymią skalę patologii, a następnie robi tak kardynalne błędy polityczne, to buduje się obraz przerażającego braku skuteczności. Jarosław Kaczyński gubi się w projekcie, który go przerasta, gubi się fatalnie, nie potrafi stanąć ponad własnym charakterem, aby zrobić rzecz wielką i to jest wyznacznik jego niedojrzałości. Nie kot i popsute zęby. Jarosław Kaczyński swoją niedojrzałość pokazał w tym, że poświęcił wielki, przełomowy projekt polityczny, który mógł dokonać w Polsce cudów i poszedł na wojnę o rzeczy małe, z małymi ludźmi bił się o nic, poza własną beznadziejnie ulokowaną i niezdrową ambicją.  Niebezpieczeństwo jakie niesie ze sobą człowiek, który nie potrafi zapanować nad emocjami, żeby osiągnąć zamierzony cel jest o tyle, poważne, że zupełnie pozbawione kontroli. Paradoksalnie w walce z układem znacznie więcej osiągnął śmiertelny wróg Kaczyńskiego, Donald Tusk. Skąd to przekonanie? Ano choćby stąd, że gdy Tusk mówi o Solidarności i komunistycznych więzieniach, to nie ma wycia układu, że oto oszołom i styropian się odzywa. Kiedy Tusk zabiera esbekom emerytury, nie wije się układ, że oto następuje prymitywny rewanż i pogwałcenie praw, a jak się wije, to mało to kogo obchodzi i nawet TK się gubi, bo media nie mówią jaki ma być wyrok. Tusk przejął od Kaczyńskiego rozsądnych ludzi z PiS i to oni teraz pracują na wizerunek PO jako dawni opozycjoniści, którzy mają łeb na karku. Tusk rozsądnie używa takich bulterierów jak Niesiołowski, czy Palikot podczas gdy Kaczyński po prostu przesadził z Kurskim, Brudzińskim, Kempą, posłanką Wróbel, Suskim i Gosiewskim, przez to kompletni paranoicy: Niesiołowski z Palikotem zgubili się w tłumie pisowskiej paranoi. Teraz mówi się o zmianie Kaczyńskiego, zmianie charakteru i śmieszność tych dywagacji jest podwójna. Pierwsza śmieszność, to przeświadczenie, że Donald Tusk jest autentyczny nie udawany i jest przeciwieństwem Kaczyńskiego, tymczasem Donald Tusk to ten sam typ mentalny, tyle że z dodatkową umiejętnością, która czyni go znacznie niebezpieczniejszym i skuteczniejszym.

Tusk ukrywa swój wredny charakter od 20 lat, ma taką umiejętność, taką cechę charakteru właśnie, wielu jest takich ludzi, każdy takiego zna, co mówi co innego, a robi co innego. Wystarczy popatrzeć jak Tusk traktuje Komorowskiego nie można nie widzieć, że ma go za półgłówka i takiego człowieka jakim widzą go wyborcy PiS, o kolejny paradoksie. Tusk potrafi udawać kogoś zupełnie innego niż jest i choć robi to dość topornie, jest to wystarczający kamuflaż, aby porwać mało rozgarnięte masy. Tusk ma wrodzony talent do fałszywego przedstawiania własnej osoby, powie to każdy, kto Tuska zna, oczywiście powie po cichu, a mimo to nikt nie pyta czy Tusk udaje i kiedy jest autentyczny. Wtedy gdy mówi o polityce miłości, czy wtedy gdy mówi sam i ustami Wajdy o wojnie? Kaczyński jest wredny i nie potrafi tego ukryć, tym przegrywa z Tuskiem. Druga śmieszność jest taka, że mnie kompletnie nie interesuje, czy Kaczyński zmieni się w dobrotliwego staruszka zastępującego dzieciom Marty Kaczyńskiej zmarłego dziadka. Trzeba być wyjątkowo naiwnym i mało wymagającym, aby takich polityków wybierać na liderów. Gdyby Kaczyński stał się takim zdziecinniałym starcem, wtedy byłby dla mnie skończony. Mnie interesuje, czy Kaczyński się zmienił w jednej dyscyplinie. Czy się zmienił w skuteczności politycznej, czy zrozumiał, że z tą retoryką, z tymi ludźmi jakimi się otaczał, nie może przeprowadzić swojego projektu? #
Ze strony:
http://tiny.pl/htd72


--
stevep