# Pamiętam taką scenę z filmu "Analyze This! " z Robertem De Niro i Billym  Crystalem. W wersji polskiej - "Depresja Gangstera". Rzecz dzieje się we  włoskiej restauracji. Sowa po włosku to Civetta, a wiec scena z  restauracji Da Civetta:

  De Niro ze swoimi kolegami - gangsterami siedzą przy stole i zauwaĹźają w  drugim końcu sali spasionego włoskiego gangstera - najwyraĹşniej z innej  rodziny.

  Towarzystwo De Niro nie szczędzi mu inwektyw ;
  - Zobacz, jest ten spasiony skurwiel - stwierdza wybralyntowany kuzyn  DeNiro. Inni mu wtĂłrują - Pieprzony grubas, spasiona parĂłwa.
  De Niro na to - No tak. Kawał grubego kutasa - i dodaje z uśmiechem -  ChodĹşcie się przywitać.
  Wstają od stołu i z uśmiechem wpadają sobie z grubasem w ramiona -  Giancarlo ! Kochany! Jak sie masz ?? Long time no see!

  Co mi to przypomina? Nagrania od Sowy? Rozmowę PanĂłw Sikorskiego z  Rostowskim? Czy moĹźe "Kawa na Ławę" z TVN 24?
  "Kawa na Ławę" jest co prawda odwrotnym odbiciem tej sceny, ale to w  zasadzie jeszcze gorzej.
  W "Kawie" goście obrzucają się inwektywami i odwodzą od czci przed  kamerami starając się chociaĹź na moment przeciągnąć słupki opinii  publicznej na swoją stronę.
  Poza zasięgiem kamer - Panowie poklepują się po plecach i umawiają się na  wĂłdeczkę.

  Takie zachowania jakoś nikogo nie dziwią. Nikt nie obrusza się na poziom  dyskusji w "Kawie", na zaĹźarte wymiany inwektyw w "Kropce". Nikt nie  podnosi larum, Ĺźe co to za poziom, co za styl, co za słowa! Interesujące -  dlaczego?

  Czy dlatego, Ĺźe widzowie - i sami aktorzy - wiedzą, Ĺźe " na Ĺźywo " to  teatr, komedia, rozrywka, reality show i nieprawda a dopiero te potajemnie  nagrane stwierdzenia pokazują, Ĺźe tak po prostu jest na co dzień?
  Nie wiem. Ale widzę , Ĺźe owo larum podnoszą w mediach głownie sami  aktorzy, ktĂłrych słuchamy i oglądamy kaĹźdego dnia.

  Widzowie i słuchacze - raczej nie. Nic juĹź nas nie zdziwi. I całkiem  słusznie zresztą. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, Ĺźe polityka to specyficzna  gra. Gra pozorĂłw. Nikt nikomu nie kaĹźe się lubić - w ogĂłle nie ma takiej  kwestii - ale kaĹźe dbać o swoje interesy. Bezwzględnie. Wszelkimi  moĹźliwymi środkami.

  Czy sankcje UE wobec Rosji przeszkadzają Francuzom sprzedawać statki,  podpisywać kontrakty na reaktory atomowe, zasiadać w radach i zarządach  rosyjskich spółek energetycznych, kupować rynek Danonowi? Nic bardziej  mylnego.

  Biznes kwitnie w najlepsze, a Dominique Strauss-Khan - jeszcze niedawno  widowiskowo zdjęty z ciemnoskĂłrej pokojĂłwki - spokojnie zasiada w radzie  bankĂłw i funduszy rosyjskich kontrolowanych przez strategiczny rosyjski  koncern Rosneft . Zajada w najlepsze kolacje z Putinem siedząc ramie w  ramie z byłym prezydentem Sarkozym. Tym samym Sarkozym, ktĂłry broniąc  swojej prezydentury - podobno - wyrwał go z ramion mało zresztą ponętnej  Nafissatou Diallo.

  Takie są zasady gry po prostu , i chociaĹź - proszę mi wierzyć - nie łatwo  mi to przechodzi przez gardło to muszę powiedzieć ; uczmy się od  FrancuzĂłw. FrancuzĂłw, ktĂłrzy wspierają przede wszystkim swĂłj biznes, swoje  firmy, swoich biznesmenĂłw. We własnym kraju i poza nim. Wszelkimi  moĹźliwymi środkami. W polityce tylko to się liczy.

  Rozmawia się tylko z silnymi.

  Czy warszawskie przemĂłwienie Baracka Obamy oznacza, Ĺźe amerykański  Ĺźołnierz chętnie i juĹź zawsze połoĹźy kark za biało-czerwoną? Nic bardziej  błędnego. PołoĹźy, będzie musiał połoĹźyć tylko wtedy, kiedy okaĹźe się to  opłacalne dla Ameryki.

  Szanse na taki układ geopolityczny są niewielkie. Tutaj chyba wszyscy  zgodzimy się ze skrĂłconą ze względu na formę, ale jednak bardzo trafną  analizą Ministra Sikorskiego.
  Tymczasem więc staramy się wykorzystać przemĂłwienie Obamy w jak  największym stopniu do chwilowego umocnienia pozycji Polski w Europie.

  Nie na długo co prawda, bo tak zwaną "aferą taśmową" czy teĹź brzozą  smoleńską sami sobie tę pozycje w Europie osłabiamy ugruntowując  XVII-wieczną rosyjsko - niemiecką doktrynę polityczną przedstawiającą  Polskę jako kraj nieprzewidywalny, wiecznie skłócony, zapatrzony w  wewnętrzne wojenki, ktĂłrych nikt poza nami nie rozumie.I nikogo to nie  obchodzi. Ale to juĹź temat na następny tekst.

  Wracając do stylu.
  BądĹşmy uczciwi - czy chcielibyśmy Ĺźeby większość naszych rozmĂłw przy  piwie, winie czy wĂłdce była nagrana i opublikowana? Czy byłyby to wymiany  zdań pełne kwiecistych zwrotĂłw, porĂłwnań, odwołań do historii, mitologii,  filozofii, encyklik? Czy język byłby godny Miłosza, Szymborskiej, Tisznera  czy nawet…TLove? Nie byłby. Czy to dobrze? Nie. Wolałbym , Ĺźeby było  inaczej. Ale na razie - jest jak jest.

  Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji po publikacji większości odcinkĂłw  serialu
  "Nocne PolakĂłw Rozmowy" pozamykałaby rozgłośnie i stacje telewizyjne z  powodĂłw obyczajowych.

  Wiec czym tu się ekscytować? Treścią? Stylem ? Po co ta hipokryzja?

  Bardziej interesująca wydaje się odpowiedĹş na pytanie ; kto dozuje te  skrawki rozmĂłw i jakim cudem trwa to tak długo? #
Ze strony:
http://tnij.org/5amv8mw

--
stevep
-- -- -
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/

użytkownik stevep napisał:

  Bardziej interesująca wydaje się odpowiedź na pytanie ; kto dozuje te  skrawki rozmów i jakim cudem trwa to tak długo? #

Moze dla ciebie bardziej interesujace. Wy pejsy, resortowcy i zydokomuchy zawsze odwracata kota ogonem. Czekamy na p.Kulczyka.

Tłiterowicze i fejsbukowicze wpadli w depresje, niech rzad stworzy program pomocowy, bo siem pochlastajom.

"stevep" <stevep011@invalid.tkdami.net> schrieb im Newsbeitrag news:op.xhvzd7dd50oqoastevep-komputer.radom.vectranet.pl...

# Pamiętam taką scenę z filmu "Analyze This! " z Robertem De Niro i Billym Crystalem. W wersji polskiej - "Depresja Gangstera". Rzecz dzieje się we włoskiej restauracji. Sowa po włosku to Civetta, a wiec scena z restauracji Da Civetta:

 De Niro ze swoimi kolegami - gangsterami siedzą przy stole i zauwaĹźają w drugim końcu sali spasionego włoskiego gangstera - najwyraĹşniej z innej rodziny.

 Towarzystwo De Niro nie szczędzi mu inwektyw ;
 - Zobacz, jest ten spasiony skurwiel - stwierdza wybralyntowany kuzyn DeNiro. Inni mu wtĂłrują - Pieprzony grubas, spasiona parĂłwa.
 De Niro na to - No tak. Kawał grubego kutasa - i dodaje z uśmiechem - ChodĹşcie się przywitać.
 Wstają od stołu i z uśmiechem wpadają sobie z grubasem w ramiona - Giancarlo ! Kochany! Jak sie masz ?? Long time no see!

 Co mi to przypomina?

A mi się przypomina, być może z tego samego gangsterskiego filmu, jak De Niro z innym mafiozem chodząc po ulicy zasłaniają usta ręką, jak ze sobą rozmawiają. Coś mi się wydaje, że Tusku niedługo ze swoją ekipą tak będą rozmawiali...