Pętla, którą Platforma Obywatelska i cały polski establishment owinęli wokół
śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego, ciągle zaciska się wokół nas. Trzeba ją
zrzucić jak najprędzej.

Polityka wzmacniania międzynarodowej pozycji Polski, którą prowadzili śp.
prezydent Lech Kaczyński i rząd PiS, z całą pewnością nie współgrała z
priorytetami najważniejszych aktorów na arenie międzynarodowej. Przystąpienie państw Europy Środkowej i Wschodniej do Unii Europejskiej
przyniosło wymierne korzyści całej wspólnocie. Komisja Europejska oszacowała,
że ok. 1 proc. wzrostu gospodarczego w UE w latach 2004-2005 należy przypisać
jej rozszerzeniu. Nowe kraje uzyskały również niezwykłą dynamikę transformacji
we wszystkich dziedzinach, z werwą budowały swoją pozycję w polityce
europejskiej. W ten okres wpisał się początek silnej, zdecydowanej, konsolidującej region
prezydentury Lecha Kaczyńskiego, wspieranej przez równie konsekwentny rząd
jego brata Jarosława.


 Wielokrotnie udane próby wymuszenia na władzach Rosji uwzględniania interesów
naszego kraju w ich kalkulacjach, które z łatwością podchwytywali nasi bliżsi
i dalsi sąsiedzi, okazywały się wiosłowaniem pod prąd ukształtowanym przez
większość państw UE. Wyraźne artykułowanie i realizowanie naszych priorytetów w UE i w relacjach
transatlantyckich utrudniało Niemcom budowanie dominującej pozycji na
kontynencie, a Stanom Zjednoczonym pozyskiwanie Rosji do licznych
przedsięwzięć na arenie międzynarodowej. Rosja wymagała od partnerów, by pozostawiły w jej gestii dawną, szeroko
rozumianą strefę wpływów. Przykładem takich żądań była reakcja na próbę
umieszczenia na naszym terytorium elementów tarczy antyrakietowej czy
rozszerzenia NATO o Gruzję i Ukrainę. W dążeniu do normalizacji stosunków z
Rosją, co w końcu zaowocowało słynnym "resetem", ignorowana była powszechna
przecież wiedza o tym, czym jest "system Putina".

Gry Tuska z Putinem

Atak na śp. prezydenta rozpoczął się jednocześnie w kraju i za granicą, po
wojnie rosyjsko-gruzińskiej wyraźnie przybrał na sile. Działania nie miały
charakteru merytorycznego, dotyczyły wyłącznie sfery wizerunkowej. Budowano
operacyjno-medialne narracje, w które włączali się najwyżsi urzędnicy państwa,
cytowani, dzięki politycznym i rodzinnym koneksjom, przez czołowe media świata.



ciag dalszy pod linkiem:


http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20110408&typ=my&id=my03.txt

--

On 8 Kwi, 15:21, " obserwator" <fajny.d.arz...@gazeta.SKASUJ-TO.pl>
wrote:
Stawianie za wzór Becka i fragmentów jego przemówienia, które stanowi
kwintesencję politycznej nieroztropności to przykład kompletnego braku
wyczucia politycznego. Polityka Becka o mało nie spowodowała
całkowitej fizycznej likwidacji narodu polskiego, ktoś kto chce się na
nim wzorować daje dowód politycznej głupoty albo klinicznego obłąkania.

Kto to jest Fotryga?


Przemek

--

"Przed katastrofą ojciec Rydzyk nazwał Lecha Kaczyńskiego "oszustem", krytykując głowę państwa za politykę wobec środowisk żydowskich. Marię Kaczyńską Rydzyk nazwał "czarownicą". Wtedy, gdy pluto na jego rodzinę, prezes PiS, udawał, że deszcz pada."