Wydarzenia, które nazwano aferami, decyzje, które podjęto wobec prof.
Bogdana Chazana, prowokacyjny atak terrorystyczny na pasażerów samolotu każą
się głęboko zastanowić nad celem, do którego zdążają ci, którzy prowokują
takie fakty?

Czego nas chcą nauczyć? Pokazują nam, że prawo nie troszczy się ani o
powiązanie ze sprawiedliwością, tym bardziej z prawdą; jest narzędziem
przemocy, tak jak każde inne narzędzie.

Możemy odnosić wrażenie, iż ręka, która posługuje się tym narzędziem, sięga
ku nam z bardzo daleka, po drodze wykorzystując rozmaite metody tej
przemocy.

Prawo jest nie tylko niesprawiedliwe i oparte na fałszywych faktach, ale tę
niesprawiedliwość cynicznie traktuje jako istotę swojej skuteczności,
ukazując rozmaite mechanizmy zdobywania narzędzia, jakim jest stanowienie
prawa i władzy, która wykonawczo posługuje się tym narzędziem.

Stąd też decyzje tak podejmowane niszczą wszystkie autorytety, zmieniają się
z dnia na dzień ci, którzy noszą tytuły profesorskie i ukrywając istotne
przesłanki, fałszując w relacji właściwy przebieg wydarzeń, niszczą uczciwą
naukę i bardzo ofiarne, oparte o wrażliwe sumienie usłużenie dobru
wspólnemu, życiu, poszczególnemu człowiekowi.

Przedstawiciele władzy, spiesząc się w niespotykanym tempie, podejmują
decyzje, które gołym okiem można widzieć jako wykonanie zlecenia.

Kimże są ci, o których myślimy, że troszczą się o porządek?

Kto oficjalnym przedstawicielom władzy daje te zlecenia i jakie są cele
takiego traktowania nas jako społeczeństwa?

Niezwykle bolesny jest fakt, że osoby podejmujące te decyzje nierzadko
powołują się na żywe uczestnictwo w życiu religijnym, na poszanowanie
Kościoła jako nauczyciela.

Cynizm w stosunku do człowieka staje się jeszcze bardziej niszczącym
zjawiskiem, gdy zamienia się w hipokryzję w stosunku do Pana Boga.

Co powie dzisiaj ojciec swojemu synowi, gdy go zapyta: co oznacza taka
obyczajowość?

Kto czeka na młode pokolenie wychowane na cynizmie i hipokryzji?

Ponieważ zjawisko to zatacza coraz szersze kręgi, decyzja wobec prof.
Bogdana Chazana, która wywołała głosy sprzeciwu wszystkich środowisk, z
Prezydium Konferencji Episkopatu włącznie, powinna być bardzo mocnym
sygnałem, wręcz czerwonym światłem zapalonym przed naszymi oczami.

Musimy być prawi i odważni, bo na tę prawość i odwagę powoływać się
będziemy, budując przyszłość, gdy nasi synowie przyjdą i zapytają nas: kto
spośród autorytetów publicznych ma być modelem mojego postępowania?

ARTYKUŁ Z WYDANIA ELEKTRONICZNEGO NASZEGO DZIENNIKA
http://www.naszdziennik.pl/wp/86919,gdy-cie-syn-zapyta-w-przyszlosci.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.