Nie przypadkowo się zdarza, że świat w bezradności drętwieje.

Nie są przygodnym zjawiskiem ani te napięcia międzypaństwowe, które
zagładcze wojny wróżą, ani te przewlekłe powikłania w życiu publicznym.

Nie jest to następstwem chwilowego zbiegu okoliczności, że się cywilizowane
narody w chaos społeczny zamieniają i że na gruncie wczorajszego dobrobytu
wybujać mogły groźne zjawy kryzysu gospodarczego.

Wobec rozstroju w wszystkich dziedzinach życia i wobec rozpadania się
kultury wieków nie można się tym łudzić, że skoro jakimś nieprzewidzianym
sposobem poprawią się warunki rolnictwa, przemysłu i handlu, wrócą same
przez się minione czasy uczciwe i dostatnie.

To, co się w Europie rozgrywa, jest gwałtownym zmierzchem epoki, której
ducha zatruto.

Tę niemoc powoduje bezwładność duchowa.

To przesilenie jest następstwem kryzysu moralnego.

Ten wstrząs ogólny jest zapadaniem się wszystkiego, co zawisło w próżni, gdy
z życia ludów usunięto Boga i Jego prawo.

Ten ostry załom rozwoju ludzkości to dowód, że bez pierwiastka bożego narody
nie wytrzymują brzemienia własnych dziejów.

Ten bezład, to gmatwanie się stosunków, to rysowanie i kruszenie się
ustrojów jest bankructwem bezbożnictwa wszelkiego stopnia i wszelkich
rodzajów, bankructwem bezbożnictwa w etyce, bankructwem bezbożnictwa w życiu
prywatnym i zbiorowym, bankructwem bezbożnictwa w życiu publicznym i w
stosunkach międzynarodowych.

Hasła, odmawiające Bogu prawa do ludzkości, zapowiadały przyszłość skąpaną w
błyskach postępu ziemskiego, prorokowały rajskie szczęście, nieskrępowane
niczym i nikim.

A oto narody przekonywują się, że są na bezdrożach i że zamiast pomyślności
idzie ku nim poprzez pustkę ludzkich wieszczb i zwodzeń jakaś wielka
mścicielna godzina.

Więcej http://www.piotrskarga.pl/ps,3586,32,0,1,B,biblioteka.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.