--
Powstanie chłopskie w Wandei
(...) Przed rewolucją Kościół w Wandei posiadał ok. 10% ziemi, darowanej mu w
zapisach testamentowych miejscowych mieszkańców na przestrzeni wielu setek lat.
W intencji darczyńców zapisy te miały stanowić podstawę utrzymania księży,
zakonów i kościołów, a także służyć do walki z ubóstwem oraz utrzymania szkół i
szpitali. W listopadzie 1789 roku Zgromadzenie Narodowe skonfiskowało dobra
kościelne i wyemitowało asygnaty, za pomocą których można było te dobra nabyć.
Dało to możliwości wzbogacenia się skorumpowanych urzędników, a społeczności
lokalne zostały pozbawione możliwości zaspokajania potrzeb w zakresie
lecznictwa, opieki społecznej i szkolnictwa[6]. Następnym punktem zapalnym był
dekret o zaprzysiężeniu księży na wierność narodowi. W wielu parafiach ludność
nie chciała wpuścić zaprzysiężonych księży do kościołów i interweniowała
znienawidzona przez ludność Gwardia Narodowa. W styczniu 1791 roku w
Saint-Christophe-du-Ligneron (w okolicy Machecoul) były pierwsze ofiary
śmiertelne wśród parafian broniących niezaprzysiężonych księży[7]. W sierpniu
1792 roku w miasteczku Breissure Gwardia Narodowa wymordowała większość z około
pięćset nieuzbrojonych parafian - zakładników, wziętych z ludności miejscowej
przeciwstawiającej się eksmisji sióstr z pobliskiego klasztoru[6][8].
Kolumny piekielne
21 stycznia 1794 roku rozpoczęła się pacyfikacja Wandei kierowana przez gen.
Turreau i komisarza Carriera. Przeciwko ludności cywilnej departamentu
skierowano 12 "kolumn piekielnych" (fr. colonnes infernales), które
systematycznie paliły wsie i miasta, eksterminując ich ludność. Liczbę ich ofiar
szacuje się między 20 tys. a 50 tys. tylko od stycznia do maja 1794[21]. Na
przykład w Anjou wojska republikańskie zatrzymały 11-15 tys. osób, z czego 6-7
tys. zostało zastrzelonych lub zgilotynowanych, zaś dalsze 2 tys. zmarły w
więzieniach[22]. W Angers zamordowano 2 tys. ludzi, w Venzis 1,5 tys., w Le
Loroux-Bottereau 700, w La Gaubretiere 700, w Les Lucs-sur-Boulogne 564, w tym
110 dzieci[potrzebne źródło].
Topienia w Nantes
Jedną z technik egzekucji stosowaną w miejscowościach portowych leżących nad
Loarą - głównie w Nantes i okolicach (Chantenay, Bouffay, Bourgneuf) - było
masowe zatapianie ludzi na specjalnie przystosowanych do tego celu barkach (fr.
Noyades de Nantes). Masowymi operacjami tego typu kierowali podwładni Turreau,
głównie Guillaume Lamberty. Decyzje o egzekucji określonych grup więźniów
podejmował najczęściej Komitet Rewolucyjny w Nantes pod przewodnictwem Carriera,
który ukuł na tę okazję eufemistyczny termin "deportacja pionowa" (fr.
déportation verticale). Podczas czwartej z kolei operacji (grudzień 1793)
dodatkowo upokorzono ok. 800 ofiar, kobiet i mężczyzn w różnym w wieku, w tym
dzieci, przez rozbieranie ich do naga i przywiązywanie do siebie osób przeciwnej
płci przez zatopieniem. Praktykę tę określano ironicznie jako "małżeństwa
republikańskie" (fr. mariage républicain)[23][24].
Podobnych operacji topienia odbyło się 7 do 11, za każdym razem mordowano ok.
300-400 osób (choć podczas czwartej operacji zatopiono ponad 800 osób)[22].
Historycy francuscy podają różne, aczkolwiek zbliżone szacunki ofiar tych
operacji: 1800-4800 utopionych z bezpośredniego rozkazu Carriera, plus 2 tys. na
podstawie rozkazów wydawanych przez innych dowódców (Jacques Hussenet[25],
1800-4000 ofiar (Jean-Clément Martin[23]), 4860 ofiar (Hippolyte Taine[26]).
Liczba ofiar
Dokładne obliczenia, dokonane przez francuskiego historyka Reynalda Sechera na
podstawie szczątkowych informacji zachowanych w kościelnych i prywatnych
archiwach, pozwoliły określić liczbę strat w ludziach na 117 257 mieszkańców w
latach 1792-1802. Jest to jednak liczba niepełna ze względu na systematyczne
niszczenie przez władze Francji[który prezydent lub rząd?] wszelkich dokumentów
państwowych dotyczących powstania w Wandei. Niektórzy historycy[którzy?] szacują
liczbę ofiar na 40-44% ludności Wandei czyli około 320 tys., wliczając w to
również deportacje Wandejczyków, których dalsze losy nie są znane[27][28].

Interpretacje historyczne
Krwawe stłumienie powstania przez wojska rewolucyjne uznawane jest często za
pierwszy nowożytny przykład ludobójstwa. Adam Jones w swojej publikacji
Ludobójstwo w rozdziale poświęconym źródłom ludobójstwa stwierdza, że Wandea
jest przykładem kampanii masowych zabójstw, której jedynym właściwym określeniem
może być ludobójstwo[29]. We Francji liczne kontrowersje budziło m.in. użycie
wobec wydarzeń w Wandei słowa "eksterminacja". Jednak, jak zwraca uwagę Reynald
Secher, rozkaz Komitetu Ocalenia Publicznego wydany generałowi Turreau brzmiał
właśnie: "przeprowadzić eksterminację wszystkich powstańców, do ostatniego
człowieka. Spalić ich farmy, wygnieść tych tchórzy jak pchły. Skruszyć tych
ohydnych Wandejczyków"[30].
Zdaniem Sechera pamięć o masowych zbrodniach w Wandei była konsekwentnie
eliminowana przez polityków i nierzetelnych badaczy - proces ten w jego ocenie
trwa od czasów rewolucji do dziś i jest przez niego określany jako
pamięciobójstwo (fr. memoricide)[31].
(...) Z wojen wandejskich inspiracje do ludobójczych pomysłów czerpał miedzy
innymi Lenin. Gdy w 1917 r. objął władzę w Rosji powiedział: Musimy
eksterminować Kozaków. To nasza Wandea[34].

http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Wojny_wandejskie

Szuani, Szuaneria (z francuskiego les chouans) - zbuntowani chłopscy uczestnicy
powstań w okresie rewolucji francuskiej, jakie wybuchły w Bretanii i
departamencie Mayenne. Szuani walczyli od 1791 do 1800 roku przeciwko wojskom
Republiki Francuskiej. Wywodzili się spośród tych chłopów, którzy sprzeciwiali
się polityce władz centralnych, uchylając się od służby wojskowej, zajmując się
przemytem, a z czasem przyłączyli się do głównego nurtu antyrewolucyjnego,
reprezentowanego przez rojalistów, którzy dążyli do przywrócenia monarchii i
dawnej, silnej pozycji Kościoła katolickiego.
http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Szuani

Fałszywi szuanie (fr. faux chouans, contre-chouans) - jednostki tworzone przez
wojska republikańskie w czasie tłumienia powstania szuanów naśladujące swoim
zachowaniem i uzbrojeniem oddziały szuanów. (...) Równocześnie ich zachowanie -
palenie wsi, zmuszanie mieszkańców do płacenia kontrybucji, akty rabunków i
gwałtów - miało zniechęcać cywilną ludność do wspierania ruchu
antyrewolucyjnego.
Jednostki fałszywych szuanów były tworzone odgórnie przez dowódców oddziałów
republikańskich walczących na północnym brzegu Loary, w ich skład wchodzili
wówczas walczący dotąd w armii regularnej żołnierze oraz ochotnicy, najczęściej
przestępcy, walczący w zamian za darowanie wcześniej otrzymanych kar. (...)
Niektóre oddziały fałszywych szuanów powstawały z kolei zupełnie samorzutnie,
raczej w celu rabunkowym niż politycznym. (...) Fałszywi szuanie, niezależnie od
okoliczności powstania oddziału, w większości przypadków nie brali udziału w
otwartych bitwach i potyczkach, ale atakowali ludność cywilną, dokonując aktów
gwałtu i rabunku.
http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Fa%C5%82szywi_szuanie

Ściąga z gimnazjum a nawet jest to w podstawówce .....

Rewolucja francuska zrywała ze starym porządkiem jaki do tej pory miał miejsce. To właśnie podczas rewolucji uchwalono tak ważne dokumenty jak Deklarację Praw Człowieka i Obywatela + wystąpienie społeczeństwa w innych krajach Europy i Ameryki Południowej spowodowało zniesienie monarchii absolutnej
+ państwo stało się bardziej przynależne do ludu, a nie tylko własnością króla
+ ukrócono niesprawiedliwe przywileje duchownych i szlachty
+ zrównano ludność pod względem prawnym
+ wprowadzono wolność słowa, swobodę wyznania, nietykalność osobistą
+ powstała w wielu krajach konstytucja podobna do Deklaracji, dzięki której ludzie mieli dużo więcej uprawnień
+ w XX wieku przyjęła się zasada, że pogwałcenie praw człowieka nie jest wewnętrzną sprawą państwa, ale problemem międzynarodowym
+ większość państw zmieniła swój dawny ustrój na republikę, czyli rządy prezydenta wybieranego przez obywateli
+ coraz częściej stosowano trójpodział władzy
+ oddzielono kościół od polityki państwa
+ zrodziła patriotyzm w obywatelach