Antoni urodził się w Cremonie (Lombardia we Włoszech) w grudniu 1502 r. W
kilka miesięcy po urodzeniu stracił ojca (Lazzaro). Pozostał jedynie pod
czułą opieką matki, Antoniny Pescaroli, która owdowiała mając zaledwie 18
lat.

Po ukończeniu miejscowych szkół Antoni udał się do Padwy, gdzie studia
medyczne uwieńczył doktoratem (1520-1524). Studiował tam także filozofię.
Potem powrócił do Cremony i jako człowiek świecki zajął się katechizacją
ubogiej młodzieży przy kościele św. Witalisa, który stał obok rodzinnego
pałacu Zaccariów. (...)

W roku 1528 (lub w styczniu 1529 r.) przyjął święcenia kapłańskie. Nadal
pozostawał w bliskim kontakcie z dominikanami. Z tego zakonu wybrał swojego
nowego kierownika duchowego - Fra Battistę Carioni da Crema
(zaprzyjaźnionego z Gerolamo Savonarolą).  (...)

Dla ożywienia ducha religijnego Antoni wprowadził praktykę "15 piątków". Na
dźwięk dzwonów o godzinie, w której Pan Jezus poniósł śmierć, w kościołach
zbierał się lud. Tam odbywało się nabożeństwo z kazaniem pasyjnym.

Pragnieniem Antoniego było, aby wiernym stale przypominać, jaką ceną zostali
odkupieni, i aby według tego kształtowali swoje życie chrześcijańskie.
Dlatego też nabożeństwa te były połączone ze spowiedzią.

Antoni wyróżniał się także szczególnym nabożeństwem do Eucharystii. Wbrew
przyjętemu i zakorzenionemu wtedy zwyczajowi zachęcał wiernych do częstej, a
nawet codziennej Komunii świętej.

Była to nowość bardzo śmiała, gdyż w tamtych czasach Komunię świętą
przyjmowaną co tydzień ganiono jako zbyt częstą. Antoniemu przypisuje się
również wprowadzenie 40-godzinnego nabożeństwa adoracji Najświętszego
Sakramentu, wystawionego w monstrancji.

Wyniszczony pracą apostolską, zmarł w Cremonie, w domu swojej matki, 5 lipca
1539 r., w wieku zaledwie 37 lat. Jego ciało pochowano w Mediolanie w
kościele św. Pawła, należącym do barnabitów. W roku 1891 przeniesiono je do
kościoła św. Barnaby. Do dziś gromadzi się przy jego grobie wielu
pielgrzymów. Kanonizacja Antoniego odbyła się dopiero 27 maja 1897 roku.
Dokonał jej papież Leon XIII.

Więcej http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/07-05a.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.