Jak należy podchodzić do ekumenizmu poucza instrukcja De motione oecumenica
(O ruchu ekumenicznym) wydana przez Św. Oficjum w dniu 20 grudnia 1949,
dzisiaj jest 60 rocznica,

Zasady wyłożone w instrukcji można streścić następująco.

Po pierwsze: "Kościół katolicki posiada pełnię Chrystusa", nie potrzebuje
więc przyswajać sobie od innych wyznań jakichkolwiek elementów, które
miałyby doprowadzić do ustanowienia pełni chrześcijaństwa.

Po drugie: chrześcijańska jedność nie może być realizowana w procesie
asymilacji pomiędzy różnymi wyznaniami wiary, nie może być również osiągana
poprzez przystosowywanie doktryny katolickiej do nauczania innych wyznań.

Po trzecie: prawdziwa jedność pomiędzy kościołami może zapanować jedynie
poprzez powrót, per reditum, braci odłączonych do prawdziwego Kościoła
Bożego.

Sformułowana w Instrukcji doktryna zakłada więc, że Kościół rzymski jest
podstawą i centrum jedności chrześcijańskiej, a życie Kościoła na
przestrzeni wieków nie obracało się wokół wielu ośrodków, to jest wokół
różnych ugrupowań chrześcijańskich, z których wszystkie posiadałyby
pojedyncze głębsze centrum zlokalizowane poza nimi samymi.

Doktryna przedstawiona w Instrukcji zakłada, że sam Kościół katolicki jest
organizmem społecznym lub ciałem Chrystusa, a odłączeni bracia muszą
kierować się w stronę niewzruszonego centrum, którym jest Kościół oparty na
służbie Następcy św. Piotra.

Dlatego też podstawa lub centrum chrześcijańskiej jedności jest czymś, co
istnieje już w historii, a co odłączeni braci muszą odzyskać, a nie czymś,
co musi być dopiero stworzone w przyszłości.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny