Detektyw, polityk, aktor, a przede wszystkim mistrz autopromocji. Krzysztof
Rutkowski przez wiele lat grał rolę współczesnego Janosika, który musi
wyręczać w pracy nieudolnych policjantów. Jego kariera właśnie kończy się w
sądzie

Detektyw Krzysztof Rutkowski, pięćdziesięciolatek: średniego wzrostu,
barczysty, na głowie przydługawy jeżyk. Szybkie ruchy, zdecydowany głos,
pewny siebie. W latach swojej świetności do występów przed kamerą zawsze
wkładał garnitur, podczas filmowania spektakularnych akcji swoich ludzi
narzucał na ramiona długi, czarny płaszcz. Gwiazda mediów i portali
plotkarskich, niespełniony polityk, ostatnio sprawdza się głównie w roli
oskarżonego, a nawet aresztanta.

Rutkowski znany jest także jako "20 tysięcy plus VAT", bo tyle żądał od
swoich klientów, obiecując pomoc w odbiciu porwanego, i taka przylgnęła do
niego ksywa. - "20 tysięcy plus VAT" rzucił mi Rutkowski już na pierwszym
spotkaniu - mówi Włodzimierz Olewnik, ojciec porwanego i zamordowanego
Krzysztofa Olewnika. - Ale już po półtora miesiąca wiedziałem, że to
zwyczajny oszust.

Jak szacuje Olewnik, detektyw Rutkowski i podstawieni przez niego ludzie
wyciągnęli od jego rodziny od 800 tys. do miliona złotych, zależnie od
tego, jaki w danej chwili obowiązywał kurs dolara. Ale ta gwiazda mediów,
gospodarz jednego z programów telewizyjnych ma ostatnio dużo większe
kłopoty niż oskarżenia swojego byłego klienta. Rutkowski zasiada na ławie
oskarżonych w procesie tzw. śląskiej mafii paliwowej. Zarzuty? Miał m.in.
prać brudne pieniądze, polecając pracownikom swego biura wystawienie faktur
na 2,5 mln zł za fikcyjne usługi na rzecz firmy Henryka M., zwanego śląskim
baronem paliwowym. Miał też powoływać się na wpływy w instytucjach
państwowych. To zatrzymanie dało Rutkowskiemu zupełnie nowe doświadczenie,
bo były polityk Samoobrony spędził w katowickim areszcie długie 10
miesięcy, co podobno bardzo źle odbiło się na jego psychice.

Teraz katowicka prokuratura stawia Rutkowskiemu sześć innych zarzutów, w
tym bezprawnego prowadzenia działalności detektywistycznej. Detektyw
odpiera te oskarżenia,  twierdząc, że pani prokurator, która prowadzi
sprawę, od początku była do niego uprzedzona, a on nigdy nie złamał prawa.
I to nie koniec kłopotów najsławniejszego detektywa w Polsce: znaleźli się
ponoć przestępcy, dzisiaj świadkowie koronni, którzy twierdzą, że wiedział
o planowanych przez nich porwaniach, ba, razem ustalali kwotę okupu. Jeśli
to prawda, koniec Krzysztofa Rutkowskiego będzie tyleż żałosny, co
przerażający. Pytanie, jak to możliwe, że udało mu się wejść na sam szczyt?

- Dla mnie to Dyzma wśród detektywów i Dyzma polityki. Kłamca, konfabulant,
maniak - charakteryzuje Jerzy Dziewulski, wróg publiczny numer jeden
Rutkowskiego, ale żeby było jasne: jeden z jego wielu wrogów. - Lubi
brylować, ubzdurał sobie, że jest specjalistą od opiniowania policji. On,
były kierowca w ZOMO, z wykształcenia mechanizator, zapragnął zostać wielką
gwiazdą - dodaje Dziewulski.

Rutkowski z Dziewulskim nigdy się nie poznali. - Gdybyśmy się spotkali,
mógłbym nie wytrzymać i... - nie kończy ten drugi. Bo też detektyw zalazł
Dziewulskiemu za skórę już wiele lat temu. Dowiedział się, że ktoś z
rodziny byłego posła SLD kupił w Niemczech kradziony samochód i robił mu
czarny PR. - Stara sprawa, wyjaśniona, ale Rutkowski ją odgrzewał - mówi
Dziewulski. - Opowiadał, że jego biuro udowodniło mi ścisłe związki
przestępcze. Dlaczego więc nie jestem skazany? No i jeszcze, pod koniec lat
90., doniósł na mnie na policję, że handluję narkotykami. Wyobraża sobie to
pani?

Rutkowski też Dziewulskiego nie lubi. Niektórzy twierdzą, że z zazdrości.
Ponoć powiedział kiedyś swoim zaufanym, że chciałby być "takim drugim
Dziewulskim", bo ten w latach 80. i 90. był człowiekiem instytucją: grał w
serialu "07 zgłoś się", robił za głównego eksperta od spraw policji i
antyterroryzmu, no i odznaczono go krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski i trzykrotnie medalem "Za Ofiarność i Odwagę".

Rutkowski też chciał błyszczeć. Absolwent sochaczewskiego liceum
ogólnokształcącego, jak mówią jego znajomi, zawsze był człowiekiem o
wielkich ambicjach i równie wielkiej wyobraźni. Karierę zaczynał w Milicji
Obywatelskiej i warszawskim oddziale ZOMO. W wolnej Polsce postawił na
działalność gospodarczą. Założył firmę detektywistyczną i wziął się do
odzyskiwania skradzionych samochodów. Potem przerzucił się na porwania,
ponoć dlatego, że zagraniczne towarzystwa ubezpieczeniowe nie chciały z nim
współpracować. Jerzy Godlewski, przedstawiciel szwajcarskiej firmy
ubezpieczeniowej Allianz, opowiadał o Rutkowskim dziennikarzom: - Zwykły
oszust, cwaniak, w bezwzględny sposób korumpuje urzędników, policjantów.
Trzy lata udowadniałem, że to ja, a nie on, jestem pełnomocnikiem Allianza.

Tyle że detektyw Rutkowski nigdy specjalnie nie przejmował się oskarżeniami
rzucanymi pod swoim adresem. Za to od samego początku doskonale wiedział,
co znaczy dobry PR, i doszedł do perfekcji w promocji samego siebie. Kiedy
w 2001 roku przejmował siłą od najemców w całym kraju stacje benzynowe
należące do koncernu Aral, zawsze dbał o odpowiednią oprawę
przeprowadzanych akcji. Jego ludzie wpadali na stacje uzbrojeni niczym
brygada antyterrorystyczna: kamizelki kuloodporne, kominiarki, wyważali
drzwi, wybijali szyby i pewnie, gdyby nie kamery, rzucaliby na ziemie
oniemiałych pracowników stacji. Dziennikarze pstrykali zdjęcia, a Rutkowski
dzielnie prężył pierś. Skąd fotoreporterzy wiedzieli o planowanym "wejściu"
detektywa? Rutkowski sam dawał im cynk.

- To media wykreowały go na gwiazdę. Programy telewizyjne z jego udziałem,
podczas których na oczach widzów zatrzymuje bandytów, wywiady, to wszystko
działa na wyobraźnię przeciętnych ludzi - mówi jeden z policjantów. Bo
kiedy już sława wielkiego sprawiedliwego obiegła całą Polskę, jedna z
komercyjnych stacji telewizyjnych dała mu nawet swój program, w którym
detektyw pokazywał, jak łapać bandziorów. - Został takim współczesnym
Janosikiem, który w obliczu bezradnych policjantów sam musi walczyć o
sprawiedliwość - opowiada jeden z naszych rozmówców.

A Rutkowski, co trzeba mu uczciwie przyznać, potrafił działać z rozmachem i
umiał korzystać ze starych znajomości. Od początku to policjanci byli jego
głównymi informatorami i pomocnikami. Jak mówią stołeczni gliniarze, miał
swojego człowieka w Komendzie Głównej Policji. I to on przekazywał
Rutkowskiemu informacje o wszystkich porwaniach. Detektyw albo jego
pracownik natychmiast po jej otrzymaniu zjawiał się u zrozpaczonej rodziny
i proponował usługi. - Zanim zjawiliśmy się u takich ludzi, już siedział
tam Rutkowski - opowiada policjant z Komendy Stołecznej.

Nigdy nie był tani, bo kiedy jego sława zaczęła przygasać, coraz częściej w
mediach pojawiali się ci, którzy skarżyli się na jego usługi albo
twierdzili wręcz, że Rutkowski oskubał ich do ostatniego grosza.

Ale "Janosik" parł dalej. Kiedy nie miał się już czym pochwalić, w prasie
pojawiały się natychmiast supernewsy, że oto najsłynniejszy polski detektyw
wyjeżdża łapać snajpera do Stanów Zjednoczonych albo Husajna do Iraku. Czy
słyszał ktoś o lepszej reklamie?

Tyle tylko, że Rutkowski miał coraz więcej wrogów. Także dlatego, że rzucał
oskarżeniami na prawo i lewo, słał do komendy policji donosy na swoich
byłych kolegów i często działał na granicy prawa. Złą sławę przyniosła mu
sprawa Jacka Bochińskiego. Ten naukowiec, muzealnik przesiedział rok w
więzieniu, oskarżony o napad z bronią w ręku. Jego sprawą zajmowało się 11
sądów i dopiero w warszawskim wyszedł na jaw udział Rutkowskiego w tym
oskarżeniu. Bo to Rutkowski wskazał policji właśnie Bochińskiego jako tego,
który w grudniu 2000 roku napadł na handlarzy kożuchami spod Grójca . Na
firmowym papierze swojego biura napisał nazwiska sprawców napadu i opisał
ich powiązania z policjantami. Na podstawie tych notatek "sprawcy" trafili
do aresztu, a policjanci musieli się tłumaczyć swoim zwierzchnikom. Ci nie
uwierzyli w pomówienia Rutkowskiego. Po wielu rozprawach również sędzia
nakazała wypuścić Jacka Bochińskiego z aresztu. Detektyw Rutkowski powoli
tracił swoją wiarygodność. - Oszukał także mnie i moją rodzinę - twierdzi
dzisiaj Włodzimierz Olewnik. Dlaczego mu zaufał? - Bo pełno go było w
mediach, podobno nawet jakimś ministrom pomagał, wydawało się, że jest
najlepszy - przyznaje Olewnik.

Rutkowski lubił chwalić się sukcesami. Zawsze pojawiał się tam, gdzie
kamery, gdzie głośna, medialna sprawa. Pewnie tylko dlatego poszedł od
polityki. Złośliwi dodają, że z jeszcze jednego powodu: stał się
nietykalny, bo chronił go przecież immunitet poselski. Jak zjawił się w
Samoobronie? - Dogadał się jakoś z łódzkimi strukturami. Zanim do nas
przyszedł, ja się z nim w ogóle nie spotkałem - mówi Andrzej Lepper. - Po
co przyszedł? A tego to ja nie wiem. Może dla kariery? Bo wielkim
politykiem to on raczej nie był - dodaje przewodniczący.

W wyborach parlamentarnych w 2001 r. Rutkowski dostał 13 946 głosów i
mandat posła na Sejm IV kadencji. 12 grudnia 2001 r. wystąpił jednak z
klubu parlamentarnego Samoobrony, potem zasiadał w kole poselskim Partii
Ludowo-Demokratycznej, Federacyjnym Klubie Parlamentarnym i kole poselskim
Stronnictwa Gospodarczego. Ale wyborcy go nie polubili. W 2004 r. nie
dostał przepustki do Parlamentu Europejskiego, rok później bezskutecznie
startował do Sejmu z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego. Kiedy zapytać
parlamentarzystów o polityczne dokonania słynnego detektywa, wzruszają
przepraszająco ramionami.

Prywatnie Krzysztof Rutkowski też lubił poszaleć. Markowe ciuchy, dobre
samochody, piękne kobiety u boku. I choć w wywiadach powtarzał, jak ważna
jest jego rodzina: córka i żona, nie uciekał przed fotoreporterami, kiedy
ci robili mu zdjęcia z Agnieszką Frykowską, popularną "Frytką", albo innymi
wpatrzonymi w niego blond pięknościami. - Czy trzeba mieć romans, by
wspólnie wypić kawę? Mam biuro poselskie na Piotrkowskiej. Na tej ulicy
spotykam mnóstwo znajomych - mówił wtedy dziennikarzom Rutkowski. - Mam w
nosie plotki! Biorą się z zazdrości moich pseudokolegów. W każdej
atrakcyjnej towarzyszącej mi kobiecie widzą moją kochankę. Lubię kobiety, a
one ciągną do mnie jak do miodu. Ale nie tracę głowy, bo nadal jestem w
związku małżeńskim z Anią - twierdził.

Z Anną, germanistką, poznali się w Austrii. Mają córkę Werę. To Anna
pomogła mu rozkręcić firmę za granicą. Ale losy ich związku są dość
burzliwe. Kobieta podejrzewała go o romans, składała pozwy o rozwód, on
twierdził, że nigdy nie da jej odejść. I chyba do tej pory są razem.

Jak potoczą się losy detektywa Rutkowskiego? Prokuratura twierdzi, że ma
przeciw Rutkowskiemu mocne dowody, sprawa śląskiej mafii paliwowej wciąż
trwa przed katowickim sądem, nie wiadomo, do jakich wniosków dojdą
prokuratorzy badający jeszcze raz sprawę porwania i zabójstwa Krzysztofa
Olewnika. Rutkowskiemu też zabrakło pomysłów na siebie. Ale chyba, jak
nigdy dotąd, ten mistrz autopromocji pragnie dzisiaj świętego spokoju.

Dorota Kowalska, współpraca Anita Czupryn, Polska The Times

http://wiadomosci.onet.pl/2167067,11,1,1,,item.html

--
"Przyjemnie jest robić zakupy w niedzielę i słyszeć wściekłe
szarpanie za dzwony zdenerwowanych plebanów"

I do tego "wielka" gwiazda TVN.
Ha, ha, ha.....
AC

Użytkownik "Adam" <bluesman1952@poczta.fm> napisał w wiadomości news:4be6c6aa$0$17103$65785112news.neostrada.pl...

I do tego "wielka" gwiazda TVN.
Ha, ha, ha.....
AC

Gwiazdy TVN tak kończą.
Następny będzie Tuski.

azot